Blog door Henk Ruseler: Het afgeworpen gewei
Per inwoner gooien we jaarlijks rond de vijfhonderdvijftig kilo aan afval weg. Gelukkig komt het overgrote deel tegenwoordig in kringloopcontainers terecht, maar er zijn nog steeds lieden die hun afval in de natuur weggooien. Het staat in mijn top vijf van grootste ergernissen en ik ben altijd gebeten om zo’n hork bij de kraag te vatten. Helaas moet ik constateren dat de dader meestal op het kerkhof ligt.
In het dierenrijk wordt er niets weggegooid. Of het moet zijn dat bij de drager zijn of haar opperhuid niet meer past en je, zoals bij slangen en hagedissen, soms hun complete oude jas kunt vinden. Maar er is nog een dierfamilie die in de natuur wegwerpt of beter gezegd, afwerpt. En dat zijn onze herten.
Vanaf midden februari tot in april is het zover, de mannelijke edelherten werpen dan hun gewei af. Een gegeven waar veel van mijn collega’s altijd flink onrustig van worden en erg op een ‘heterdaadje’ gebrand zijn! Soms ben je er bij wanneer een hert afwerpt maar in de meeste gevallen moet je het ook hier doen met slechts de constatering. Toch is dit voor de vinder telkens weer een sensatie. Want hoe mooi is het, om van de herten die je zo vaak in je veld hebt zien lopen, hun afgeworpen gewei in handen te hebben. Daarnaast levert zo’n gevonden gewei enige informatie over de conditie van de drager, want een hert dat om wat voor reden dan ook, in een slechte of minder goede conditie verkeert, zal dit in de opbouw en het gewicht van zijn gewei laten zien.
Maar er is nog iets. Het breukvlak onderaan het gewei is net als de vingerafdruk uniek en daardoor is exact te bepalen van welk hert de afworpstangen zijn. Van veel herten die in het Park leven zijn de afworpstangen uit opeenvolgende jaren aanwezig en zo is de ontwikkeling van het individuele dier te volgen.
Voor mijn collega’s dus genoeg redenen om dit ‘afval’ te verzamelen. En wanneer een gewei toevallig eens niet wordt gevonden, dan komt er per compleet gewei gemiddeld vijf kilo kalk terug in de kringloop. En hier profiteren dan weer muizen, hazen, reeën, maar ook de edelherten zelf van. Een mooie vorm van recycling dus.
Henk Ruseler is boswachter in Het Nationale Park De Hoge Veluwe.